ایران زمین

وطن،  اي سرزمين آريايي   تو اي منزلگه نور خدايي

تو اي مهد فروهر دين زرتشت    جهان از هيبتت،  دندان به انگشت
تو كه آتشكدت بوده فروزان   نمادي از خدا و هور و ايمان
تو اي صاحب ارژنگ و اوستا    سپاس بيكران،  بر هور مزدا
تو اي ساقي بهترين در ناب    شديم مست و حيران،  بدون شراب   به علم و يقين و به رفتار شيك    به گفتار و پندار و كردار نيك
تو اي منزلگه اقوام پارسي   تو ايران جايگاه ماد و پارتي
تو اي شاهنشهت كورش ،  خشايار    تو اي مهدو تمدن در تو سرشار
تو اي سهراب و رستم ، پوريا، زال    چو شاهين بر سرت ،  مي زد پر و بال

وطن،  اي مهد رخش و تير آرش    ستم چون موم و،  يلهايت چو آتش    نهادي بند بر ديو سپيدي    به هر دم جنگ كردي،  رو سپيدي
وطن،  اي مظهر شأن و شجاعت    تو بودي عاري از ننگ و ذلالت

تو اي خاكت غني پر زنعمت    نژاد و مردمانت پر زهمت
تو اي نفت و نبات و گندم و مو    تو اي نفت در جابجايت،  معدن نو
تو جانم فداي رودهايت    فداي كوه و دشت و دره هايت
تو اي عشقت فزون در جان راوی    زعشقت آتش است ،  رخسار راوی

وطن،  مشرق زمين مي بالد از تو    جهان افسانه ها مي داند از تو